Rabindranat Tagor’un “Avare Kuşlar”ından şiirler (31 – 60)
Tagor öyle bir umman ki, bırakın içinde yıkanarak arınmayı, onun şiirinde ayaklarını ıslatanlar bile huzur duyuyor.
Borges’le Tagor
mor salkımın altında
sohbet ediyor.
Biraz onları dinleyelim, fakat alçak sesle konuştukları için sessiz olmamız ve kulak kabartmamız gerekecek. Onlar sohbete ara verdiğinde de ya doğanın sesini duyacağız, ya da kendi yüreğimizin.
.
Rabindranat Tagor’un “Avare Kuşlar”ından şiirler (31 – 60)
[Şair tarafından Bengali dilinden İngilizceye çevrilmiş metinleri esas alarak Türkçeye aktaran: Caner Fidaner]
31
Pencereme tırmanıyor ağaçlar, dilsiz yeryüzünün özlem dolu sesi gibi.
32
Tanrı, kendi sabahlarından hayrete düşer, her gün yeniden.
33
Yaşam, dünyanın talepleriyle bulur gönencini, yaşama değerini veren ise aşkın talepleridir.
34
Kurumuş nehir yatağı, şükredecek bir şey bulamıyor geçmişinde. Okumaya devam et